معرفی نژاد:چو چو

 

نژاد:چو چو

توضیحات:

یکی از دلایل معروف بودن این نژاد زبان آبی - مشکی و پاهای عقبی صاف اوست که باعث خرامیدنش می شود. پوشش خارجی چوچو دو نوع می باشد: یکی پوشش صاف و دیگری زبر و خشن. رنگ موی آن اغلب سرخ ، قهوه ای ، مشکی و آبی است و ممکن است به رنگ کرم وسفید نیز یافت شود که در برخی قسمتها کم رنگ و پر رنگ می شود اما هرگز رنگ پوشش دو رنگ نمی باشد. گوشها گرد و کوچک است و در قسمت پشت سر دارای یال می باشد که به چوچو چهره ای شیر مانند می بخشد. بینی پهن و مشکی و سینه ای فراخ دارد. دم آن پر پشت و پوشیده از موهای زبر است و آن را بصورت فر خورده نگاه می دارد. 
 

خلق وخو:

چوچو معمولاً سگ با تربیتی است. اما گاهی اوقات حالت تدافعی دارد. سلطه گر ، جدی و مستقل است. نسبت به اعضای خانواده باوفا است و اصولاً فقط از یک نفر ( صاحبش) فرمانبرداری می کند. سگی حاکم و سلطه جو صاحبی حاکم می خواهد! از چو چو توقع فرمانبرداری زیاد نداشته باشید ، او سگ لجوجی است که افکار خود را دنبال می کند. چوچو آموزشها را به خوبی فرا می گیرد چرا که سگ احمقی نیست اما در اغلب موارد باید علت این فرمانها را بداند. بعضی ها معتقدند که نوع مو کوتاه آن فعالتر و باهوش تر از نوع مو بلند است. 
 

وزن ، ارتفاع:

وزن در نرها: (20-32) ک.گ ، در ماده ها: (20-32) ک.گ

ارتفاع در نرها: (46-56) س.م ، در ماده ها: (46-56) س.م
 

مشکلات سلامتی:

غالباً دچار عفونت چشمی می شود که دلیلش برگشتن پلک به درون چشم است. این بیماری توسط جراحی قابل درمان است. بیماری شایع دیگری نمی توان ذکر کرد.
 

شرایط نگهداری:

برای زندگی در آپارتمان مناسب می باشد به شرطی که در طول روز فعالیت بدنی کافی داشته باشد. چوچو در داخل خانه آرام است اما  نسبت به حرارت و گرما حساسیت دارد. به هر حال برای محیط بیرون از خانه مناسب می باشد و یک حیاط کوچک ایده آل است.
 

فعالیت بدنی:

چوچو اصولاً سگ تنبلی است اما مقداری فعالیت روزمره آن را از چاق شدن بازمی دارد.
 

طول عمر:

حدود 15 سال.
 

آراستن:

باید به طور روزانه موهایش شانه شود تا ظاهر خوب خود را حفظ کند. ریزش موی فصلی  در این نژاد زیاد است که در آن زمان به شانه زدن بیشتری نیاز دارد.
  

تاریخچه:

چوچو هزاران سال است که در چین بعنوان شکارچی ، محافظ  قایق ها و سگ ارابه شناخته شده. روایت است که یک امپراطور در چین دو هزار و پانصد جفت از آنان را نگهداری می کرده است. بعد ها یکی از آنها   بعنوان هدیه به پرنس ویلز داده شد. از چوچو برای شکار گرگ و سمور استفاده می شده و پوست آن برای تهیه کت های گرم مورد استفاده قرار می گرفت و گوشت آن هنوز هم در چین مصرف می شود. این سگ در دهه 1800 به انگلستان وارد شد و در آمریکا او را بعنوان یک دوست و همراه خوب می شناسند. چوچو همچنین سگ محافظ و نگهبان خوبی است. 
 

گروه:

سگهای غیر ورزشی. 

تصاویر بیشتر در ادامه مطلب

معرفی نژاد:بولداگ انگلیسی

 

نژاد:بولداگ انگلیسی

توضیحات:

بولداگ دارای جثه کوچک اما پهن وعضلانی و سری بزرگ می باشد (سر هر چقدر پهن تر باشد امتیاز بیشتری دارد). پوست صورت افتاده و آویزان است. گوشها کوچک و نازک به شکل برگ گل رُز می باشند. دمی کوتاه دارد  و در رنگهای متنوعی اعم از قرمز ، سفید ، قهوه ای و یا چند رنگ یافت می شود (رنگ سیاه مورد قبول نمی باشد). پاهای جلویی به حالت نیم دایره در دو طرف بدن عضلانی حیوان قرار دارد.
 

خلق وخو:

اگرچه بولداگ ظاهری هراسناک دارد اما حقیقت امر این است که این نژاد از جمله سگهای آرام می باشد. بولداگ سگی استقلال طلب و مهربان است. نسبت به کودکان آرام است و به شجاعت و استعداد خوبش در نگهبانی معروف می باشد. برای خوشحال کردن این سگ باید توجه و محبت زیادی به او نشان داد. بولداگ می تواند گاهی اوقات حالت سلطه گر داشته باشد بنابراین به صاحبی نیاز دارد که بتواند قدرت خود را به این سگ نشان دهد. وقتی بولداگ ها جوان هستند انرژی زیادی دارند که این انرژی با گذشت زمان کاهش می یابد. صدای خر و پف آنها بلند است و بیشتر آنها ریزش آب از چشم و بینی دارند.
 

وزن ، ارتفاع:

وزن در نرها: (24-25) ک.گ ، در ماده ها: (22-23) ک.گ

ارتفاع در نرها و ماده ها (31-40) س.م می باشد که هرچه کوتاه تر باشند ارزش بیشتری دارند.
 

مشکلات سلامتی:

مشکلات تنفسی و دید ضعیف در این نژاد شایع است بولداگ به هوای گرم و فضاهای بسته مثل ماشین و یا اتاق در بسته بسیار حساس می باشد. هوای سرد را نمی تواند تحمل کند. توله ها بعلت داشتن سر پهن غالباً با سزارین به دنیا می آیند. سیستم گوارشی بسیار فعالی دارد که می تواند باعث ایجاد گاز معده زیاد شود. عفونت های پوستی و مشکلات کپل و زانو نیز قابل ذکر می باشد. 

شرایط نگهداری:

برای نگهداری در آپارتمان مناسب می باشد. غالباً در داخل خانه آرام است و نیازی به حیاط ندارد. نسبت به سرما و گرمای شدید بسیار حساس است .
 

فعالیت بدنی:

بولداگ های بزرگسال گاهی اوقات هیچ تمایلی به فعالیت بدنی ندارند حال آنکه برخی دیگر بسیار پر انرژی اند. به هر حال مقداری فعالیتهای روزانه می تواند به سلامتی آنها کمک کرده و مانع از چاق شدنشان بشود.
 

طول عمر:

معمولاً 8 سال. حال آنکه برخی بیشتر و برخی نیز کمتر عمر می کنند.

تعداد توله ها:

5-4 توله. به علت اینکه این نژاد شامل سر بزرگ می باشد ، اکثراً سگ مادرهنگام زایمان باید سزارین شود.

آراستن:

موهای کوتاه و صاف بولداگ برای آراستن آسان می باشد. برس کشیدن و استحمام در مواقع ضروری پیشنهاد می شود ، صورت ، گوشه چشمها و ما بین چین خوردگی های پوست را باید روزانه با یک دستمال نمدار تمیز کرد. ریزش مو در این نژاد متوسط می باشد. 
  

تاریخچه:

بولداگ امروزی نسبت به اجدادش بسیار متفاوت است. اجداد آن نژاد ماسیف های باستانی می باشند. موطن اصلی آن بریتانیا است و این نژاد در قرن 19 مورد توجه انگلیسی ها قرار گرفت.

گروه:

سگهای غیر ورزشی. 

تصاویر بیشتر در ادامه مطلب

معرفی نژاد:باکسر

 

نژاد:باکسر

توضیحات:

بهترین نوع باکسِر سگی است با اندازه متوسط ، اندامهای قوی ، موهای کوتاه و عضلات پرورش یافته که از زیر پوست جلب توجه می کنند. گامهای او محکم ، ارتجاعی و آزادانه است. این سگ اصولاً به منظور حفاظت و نگهبانی و بدلیل شکل بدنی و رفتار خاص بعنوان یک حیوان خانگی نگهداری می شود. زیبایی سر بستگی به میزان هماهنگی بین پوزه و جمجمه دارد. پوزه مسطح آن باید در حدود یک سوم طول سر از ناحیه نوک بینی تا پس سر و دو سوم پهنای جمجمه باشد. سر نباید دارای چین های عمیق باشد. موها کوتاه ، براق ، نرم و چسیبده به بدن است.
 

خلق وخو:

باکسِر سگی شجاع ، باهوش ، خوشحال ، بازیگوش و پر انرژی است. هوشی سرشار و اشتیاق زیادی به آموختن دارد ، البته گاهی اوقات لجباز می شود. بسیار مهربان و باوفا نسبت به اعضای خانواده. باکسِر بدلیل رفتار مهربانش با کودکان شهرت دارد. اگر به خوبی اجتماعی شود رابطه خوبی با سایر سگها و حیوانات خانگی خواهد داشت. باکسِرهای ماده معمولاً حالت سلطه گری و تهاجمی نسبت به سایر ماده ها دارند. نام این نژاد از نحوه جنگیدن آن گرفته شده است. در زمان جنگیدن این سگ درست شبیه به ورزش بوکس و مشت زنی در انسان از پنجه های جلویی خود بهره می گیرد. باکسِر به همراهی صاحبش نیاز دارد و باید در سنین پایین به او آموخت تا بر روی افراد نپرد. چراکه این کار مورد علاقه او می باشد. شجاعت و هوشیاریش او را به یک محافط و سگ پلیس عالی تبدیل کرده است. همچنین دیدبان خوبی است و از ورود مزاحمین همانند بولداگ جلوگیری می کند.  
 

وزن ، ارتفاع:

وزن در نرها: (27-32) ک.گ ، در ماده ها: (24-29) ک.گ

ارتفاع در نرها: (56-63) س.م ، در ماده ها: (53-61) س.م
 

مشکلات سلامتی:

برخی از بیماریها مانند سرطان ، مشکلات لگن و صرع قابل ذکر می باشد. برخی از سن 8 سالگی به بعد دچار تومار می شوند که این بیماری در مقایسه با سایر نژادها بیشتر می باشد. آلرژی ، مشکلات قلبی و مشکل گرفتگی بینی و خر خر کردن نیز در این نژاد مشاهده می شود. برخی از باکسِرهای سفید ممکن است ناشنوا باشند.
 

شرایط نگهداری:

برای نگهداری در آپارتمان مناسب می باشد به شرطی که در طول روز به او اجازه ورزش و فعالیت بدنی کافی داده شود. درداخل خانه فعال است و یک حیاط متوسط می تواند مکان مناسبی برای نگهداریش باشد. این نژاد خیلی زود احساس سرما می کند و همچنین در هوای گرم برای خنک کردن خود مشکل دارد.
 

فعالیت بدنی:

این نژاد فعال و پر جنب وجوش به بازی کردن ، کار و پیاده روی های روزانه علاقه دارد. باکسِر همچنین از آوردن اشیاء پرتاب شده و سایر بازیها لذت می برد.
 

طول عمر:

حدود 11-14 سال

تعداد توله ها:

10-2 توله. معمولاً 6 عدد.

آراستن:

موهای کوتاه و صاف باکسِر برای آراستن آسان می باشد. برس کشیدن و استحمام در مواقع ضروری خصوصاً برای پاک کردن چربیهای پوست پیشنهاد می شود. ریزش مو در این نژاد متوسط می باشد. 
  

تاریخچه:

این نژاد در قرن16 میلادی از سگهای اروپایی نشعت گرفته است. باکسِرها عملاً یکی از اعضای خانواده تیپ بولداگ می باشند. همچنین مدارکی وجود دارد که باکسِر از نتایج سگهای جنگنده قدیمی است که در تبت زندگی می کردند. در واقع این سگ آلمانی اضافه بر خون بولداگ خصوصیات تریر را نیز دارا می باشد.
 

گروه:

سگهای کاری.

معرفی نژاد:باستن تریر

 

نژاد:باستن تریر

توضیحات:

نام دیگر باستِن تِریِر Boston Bull می باشد. این نژاد دارای جثه کوچک و عضلانی است. دارای گوشهای کوچک و افراشته ، چشمهای تیره ، گرد و بزرگ و بینی به شکل سیب می باشد. گردن کوتاه و سینه فراخ دارد. فک ، صاف و عضلانی است . موها کوتاه و به رنگهای سفید - سیاه ، قهوهای - سفید ، پلنگی - سفید یافت می شود.
 

خلق وخو:

گرچه در گذشته به منظور جنگیدن با سایر سگها پرورش می یافته اما امروزه سعی در کاهش حالت تهاجمی در این نژاد شده است. باستِن تِریِر سگی است آرام ، زیرک ، باهوش و اجتماعی. اصولاً به آموزشهای یک شخص واحد پاسخ می دهد. دیدبان خوبی است و فقط در مواقع ضروری پارس می کند. رابطه خوبی با کودکان ، بزرگسالان و حتی غریبه ها دارد. بازیگوش و پر محبت است و دوست دارد تا همیشه در اطراف اعضای خانواده باشد. بخاطر داشتن شخصیت جذاب طرفداران زیادی دارد. با سایر حیوانات خانگی کنار می آید اما گاهی سگهای نر نسبت به یکدیگر حالت تهاجمی پیدا می کنند. 
 

وزن ، ارتفاع:

وزن در نرها: (3-4.5) ک.گ ، در ماده ها: (3-4.5) ک.گ

ارتفاع در نرها: (38-43) س.م ، در ماده ها: (38-43) س.م
 

مشکلات سلامتی:

این نژاد با داشتن صورت پهن گاهی اوقات دچار مشکل در تنفس می شود خصوصاً در هوای خیلی گرم یا سرد. همچنین خس خس و خور و پف کردن در این نژاد طبیعی می باشد. اکثراً ماده ها به علت بزرگی سر توله ها و باریک بودن دهنه رحم مشکل داشته و به سزارین نیاز دارند. تومارهای قلبی و پوستی و بیماریهای چشم نیز شایع می باشد.  
 

شرایط نگهداری:

برای نگهداری در آپارتمان مناسب می باشد. اصولاً در داخل خانه آرام است و نیازی به حیاط ندارد. باستِن تِریِر به گرما یا سرمای زیاد حساسیت دارد.
 

فعالیت بدنی:

پیاده روی های کوتاه و دویدن در حیاط و یا فضای سبز مناسب می باشد. این نژاد کوچک نیازی به فعالیت بدنی زیاد ندارد اما علاقه دارد تا همه جا همراه صاحبش باشد ، سگ سبک وزنی است که به راحتی می توان آنرا حمل کرد.
 

طول عمر:

حدود 15 سال یا بیشتر.

تعداد توله ها:

معمولاً 4-3 توله. به علت اینکه این نژاد شامل سر بزرگ می باشد ، اکثراً سگ مادرهنگام زایمان باید سزارین شود.

آراستن:

موهای کوتاه وصاف این نژاد برای آراستن آسان می باشد. شانه و برس کشیدن منظم و شست و شو فقط در مواقع ضروری پیشنهاد می شود. صورت و خصوصاً گوشه چشمها را روزانه با یک دستمال نمدار تمیز کنید. داخل گوشها را باید بطور منظم چک کرد و از تمیز بودن آن نسبت به جرم ها اطمینان حاصل نمود. ناخن ها را باید کوتاه نگه داشت. ریزش مو در این نژاد متوسط می باشد.  
 

تاریخچه:

اجداد این نژاد را سگهای جنگجوی Pit Fighting و تریرها تشکیل می دهد. باستِن های اولیه وزنی در معادل 20 ک.گ داشتند که آنها را Olde Boston Bulldogge می نامیدند. باستِن تِریِر از محدود نژادهایی است که موطن اصلیش آمریکا بوده است. باستِن تِریِر امروزی حاصل جفتگیری English Bulldog با English White Terrier می باشد. در سال 1889 این نژاد در ناحیه باستن در آمریکا معروف گردید و در سال 1893 به ثبت رسید. اولین نمایش از آن در باستن در سال 1870 بعمل آمد. 
 

گروه:

سگهای غیر ورزشی. 

تصاویر بیشتر در ادامه مطلب

معرفی نژاد:بُرزُی

 

نژاد:بُرزُی

توضیحات:

بُرزُی سگی بلند قد ، اشرافی ، دارای سر لاغر و باریک می باشد. گردن قدرتمند و سینه عمیق و باریک دارد. بینی سیاه و چشمها تیره رنگ می باشد. گوشها بر روی گردن خوابیده است به جز مواردی که سگ هوشیار می شود. موهای بلندی دارد که می تواند داری موج و یا فرهای درشت باشد. به رنگهای سفید ، طلایی ، سرخ و طوسی به همراه لکه های سیاه و چند رنگ یافت می شود. 
 

خلق وخو:

بُرزُی سگی شیرین ، باهوش ، مغرور و بسیار باوفا نسبت به اعضای خانواده است. سگ با محبتی است خصوصاً نسبت به افرادی که به خوبی می شناسد. بسیار باهوش است و استعداد خوبی در آموختن دارد اما توجه داشته باشید که آموزشهای او باید به همراه احترام دو طرفه باشد. خصلت بُرزُی در تمیزی شبیه به گربه ها است. نژاد ساکتی است و خیلی کم پارس می کند. نباید در مکانهای عمومی از قلاده آزاد شود. معمولاً با سایر سگها کنار می آید اما نباید با حیوانات اهلی کوچک مانند خرگوشها تنها باشد. رابطه خوبی با کودکان دارد. در سنین رشد باید توجه زیادی به رژیم غذایی اش نمود.    
 

وزن ، ارتفاع:

وزن در نرها: (34-48) ک.گ ، در ماده ها: (27-41) ک.گ

ارتفاع در نرها: (71) س.م ، در ماده ها: (66) س.م
 

مشکلات سلامتی:

بیماری نفخ و حساسیت نسبت به داروها قابل ذکر می باشد. بهتر است به جای یک وعده غذای بزرگ از سه وعده کوچک استفاده نمود. از ورزش دادن و فعالیت بدنی بُرزُی بعد از غذا خوردن اجتناب کنید. 
 

 شرایط نگهداری:

برای نگهداری در آپارتمان مناسب می باشد به شرطی که در طول روز اجازه فعالیت بدنی کافی به او داده شود. اصولاً در داخل خانه آرام است اما باید مواظب فرار او باشید. باید فضای کافی برای راه رفتن و دویدن به او داده شود بنابراین حداقل یک حیاط متوسط پیشنهاد می گردد.
 

فعالیت بدنی:

به فعالیت بدنی نسبتاً زیادی نیاز دارد. دویدن در فضای باز را دوست دارد. همچنین همراه خوبی برای دویدن بدنبال دوچرخه و گرفتن اشیاء پرتاب شده می باشد.
 

طول عمر:

حدود 10-12 سال.

تعداد توله ها:

میانگین آن 6 توله می باشد. به هرحال تعداد آنها می تواند بین 11-1 توله باشد ( 1 توله در یک وهله زایمان عادی می باشد). 

آراستن:

موهای بلند و ابریشمی بُرزُی برای آراستن آسان می باشد. برس زدن بصورت منظم و استفاده از شامپو خشک مناسب است. شست و شوی این نژاد بدلیل بلند بودن قدش مشکل می باشد و فقط در مواقع خیلی ضروری پیشنهاد می شود. موهای بین انگشتها باید کوتاه شوند. این نژاد دارای ریزش موی زیاد فصلی می باشد. 
 

تاریخچه:

این نژاد اولین بار از عربستان به روسیه وارد شد. در آنجا بُرزُی باهوش و شجاع را با نژاد Long Hair Sheepdog آمیخته کرده و نسل این دو را برای شکار گرگ به کار گرفتند و نام Russian Wolf Hound بر او نهادند. این نژاد 100 سال در روسیه پرورش و برای شکار به کار گرفته شد. بعدها این نژاد به اروپا وارد شده و محبوب ملکه ویکتوریا قرار گرفت و بسیاری از اشراف زاده های بریتانیا به نگهداری از آن اقدام کردند. نام بُرزُی از کلمه روسی Borzii به معنای تیز پا و سریع گرفته شده است. این نژاد برای شکار ، مسابقه و دیدبانی مناسب می باشد.
 

گروه:

سگهای تازی. 

تصاویر بیشتر در ادامه مطلب

معرفی نژاد: بلاد هاند

 

نژاد: بلاد هاند

توضیحات:

بِلاد هاند سگ شکاری بسیار قدرتمند و بزرگی است که دارای عضلات بلند و کشیده می باشد. گوشهای افتاده و پوست چروکیده دارد. دارای گردن عضلانی است و ستون فقرات در مقایسه با جثه حیوان قدرتمند می باشد. شانه قدرتمند او امکان کارهای طولانی مدت و سخت را برای حیوان فراهم می کند. پاهای جلویی صاف ، عضلانی و قدرتمند است. دارای موهای کوتاه و زبر می باشد که البته در ناحیه جمجمه و روی گوشها نرم تر است. به رنگهای سیاه و قهوه ای ، سرخ و قهوه ای یافت می شود. 
 

خلق وخو:

بِلاد هاند سگی مهربان ، نجیب ، اشرافی و دوست داشتنی می باشد. آرام ، پر محبت و عالی با کودکان. به راحتی گوشه ای دراز می کشد و اجازه می دهد تا کودکان از سر و کولش بالا روند! این نژاد عاشق توجه و محبتی است که از سوی کودکان کسب می کند. بسیار پر انرژی و مستقل می باشد و آموزشهایی که به او داده می شود باید آرام و پیوسته صورت گیرد. گرچه سگ آرامی است اما افکار مخصوص به خود را دارد و غالباً آن افکار را به جای دستورات صاحبش دنبال می کند. هرگز نمی توان یک بِلاد هاند را در محیط محصور نشده نگهداری کرد زیرا حس شکارچی بودن او همیشه خطر ساز خواهد بود. 90% بِلاد هاند ها را نمی توان حتی از قلاده آزاد نمود.    
     

وزن ، ارتفاع:

وزن در نرها: (41-50) ک.گ ، در ماده ها: (36-45) ک.گ

ارتفاع در نرها: (63-69) س.م ، در ماده ها: (58-63) س.م
 

مشکلات سلامتی:

مشکل نفخ دارد و بهتر است در ازای یک وعده غذای بزرگ از دو یا سه وعده کوچک بهره گرفت. از فعالیت بدنی پس از خوردن غذا اجتناب شود. مشکلات کپل ، عفونت های گوش و مشکل برگشتگی پلک به درون چشم قابل ذکر می باشد. بهتر است تا بستر نرمی برایش فراهم کنید تا از به وجود آمدن پینه بر روی پاها جلوگیری شود. 
 

شرایط نگهداری:

بِلاد هاند می تواند در آپارتمان نگهداری شود به شرط آنکه در طول روز به حد کافی فعالیت بدنی داشته باشد. اصولاً در داخل خانه آرام است و یک حیاط متوسط می تواند مکان مناسبی را برایش فراهم نماید.
 

فعالیت بدنی:

به دویدن علاقه دارد و به فعالیت بدنی زیادی احتیاج دارد. دارای استقامت زیادی است و می تواند برای ساعات طولانی پیاده روی کند. اما پیاده روی های طولانی تا قبل از رشد کامل سگ و شکل گیری استخوانها توصیه نمی شود. بِلاد هاند سگ بزرگی است که به سرعت رشد می کند و برای شکل گیری مناسب استخوانها و ماهیچه هایش به فعالیت بدنی و ورزش نیاز دارد. 
 

طول عمر:

حدود 10-12 سال.
 

تعداد توله ها:

معمولاً 10-8 توله. برخی از آنها در یک دوره زایمان 15 توله به دنیا آورده اند.

آراستن:

موهای کوتاه و صاف بِلاد هاند برای آراستن آسان می باشد. تمیز کردن سطح پوست با یک پارچه زبر و استحمام در مواقع ضروری پیشنها می شود. گوشهای بلند و آویزانش را باید بطور منظم تمیز نمود. ریزش مو در این نژاد متوسط می باشد. 
 

تاریخچه:

قدمت این نژاد تقریباً به 1000 سال می رسد. بِلاد هاند را همچنین بعنوان Flemish Hound  می شناسند. اجداد او را احتمالاً نژادهای American Coonhounds , Swiss Jura Hounds ,
Brazilian Fila Brasilieiro و Bavarian Mountain Hound تشکیل می دهند. امروزه این نژاد فقط به رنگهای قهوه ای - مشکی یا قرمز - قهوه ای یافت می شود در صورتی که بِلاد هاند های قرون وسطی به رنگ سفید نیز وجود داشته اند. از بِلاد هاند بعنوان سگ شکاری و برای تعقیب برده ها و کودکان گمشده استفاده می شده است.
 

گروه:

سگهای تازی. 

تصاویر بیشتر در ادامه مطلب

معرفی نژاد:برنس مانتن داگ

 

نژاد:برنس مانتن داگ

توضیحات:

برنس سگی است قوی هیکل ، خوش بنیه و سنگین وزن به همراه موهای بسیار زیبا ، بلند ، صاف و یا موجدار ، ضد آب که در سه رنگ مشکی ، سفید و قهوه ای یافت می شود. دارای قسمتی سفید بر روی سینه ، سر و نوک پاها ، بالای هر چشم ، چانه ، زیر دم و پشت هر پا می باشد. گوشها متوسط و مثلثی شکل ، چشمها مهربان ، بینی مشکی رنگ ، دندانها منظم ، بدن پهن و دمن بلند و پشمالو می باشد.      
 

خلق وخو:

این سگهای آرام و شاداب عاشق کودکان هستند. بسیار باهوش ،‌ با استعدا برای یادگیری مطالب و دیدبان خوبی است. اما اصولاً حالت تحاجمی ندارد. یک دوست برای طول عمر! بسیار باوفا است ، طوری که بعد از 18 ماهگی به سختی به صاحب جدیدش خو می گیرد. با غریبه ها رفتار دوستانه ای دارد و غالباً با سایر سگها و حیوانات خانگی آرام است. در جمع بودن را دوست دارد و نباید در حیاط خلوت و یا در مکان های پرورش سگ رها شود. بسیار سگ حساسی است و باید در تولگی به خوبی تربیت و اجتماعی شود.    
 

وزن ، ارتفاع:

وزن در نرها: 50-38 ک.گ در ماده ها: 48-36 ک.گ

ارتفاع در نرها: 71-61 س.م در ماده ها: 69-58 س.م
 

مشکلات سلامتی:

برنس مانتن داگ نژاد بسیار مقاومی است. سرطان ، نفخ و برگشتگی پلک چشم از بیماریهای قابل ذکر می باشد.  
 

شرایط نگهداری:

جهت نگهداری در آپارتمان پیشنهاد نمی شود و به حداقل یک حیاط بزرگ نیازمند است. به علت داشتن پوشش مضاعف برای نگهداری در شرایط آب و هوای گرم توصیه نمی شود.
 

فعالیت بدنی:

سگهای بزرگ و پر جنب وجوشی مانند این نژاد به فعالیت بدنی منظم نیاز دارند.

طول عمر:

غالباً 8-6 سال. متأسفانه تعداد کثیری از این نژاد بر اثر بیماری سرطان جان خود را از دست می دهند. حتی بعضی تا 3 سال هم دوام نمی آورند. گزارشی مبنی بر این است که برنس کوچکی 2 روز قبل از تولد 2 سالگی اش بر اثر سرطان جان سپرد. تحقیقات زیادی برای مقابله با این بیماری نژادی در حال انجام است.
 

تعداد توله ها:

از 14-1 توله. معمولاً 8 عدد.

آراستن:

شانه زدن و برس کشیدن روزانه و هفتگی پیشنهاد می شود. استحمام و استفاده از شامپو خشک ضروری است. این نژاد ریزش موی فصلی شدید دارد.
 

تاریخچه:

گرچه زادگاه مشخصی برای برنس مانتن داگ شناخته نشده است. اما احتمالاً زادگاه آن کوهستانهای کشور سوئیس بوده است. در آثار هنری قرن 18 میلادی می توان سگهایی کاملاً شبیه به این نژاد را مشاهده نمود. در اواخر قرن 19 میلادی با ورود نژادهای مختلفی به کشور سوئیس ، آینده نژادی برنس مانتن به خطر افتاد. تا اینکه چندی از پرورش دهندگان به مدیریت پروفسور آلبرت هیم به اصلاح نژاد و پرورش برنس مانتن نمودند. برنس نام منطقه ای در کشور سوئیس می باشد. مکانی که به روایات تاریخی می توان از آن به عنوان زادگاه این نژاد منحصر به فرد یاد کرد.

گروه:

سگهای کاری.   

تصاویر بیشتر در ادامه مطلب

معرفی نژاد:بیگل

 

نژاد:بیگل

توضیحات:

نژادی است سر سخت و باهوش دارای اسکلت بندی متناسب. یک سگ شکاری کوچک است. نگهداری از بیگِل آسان می باشد و به سه رنگ: 1- قرمز- سفید ، 2- نارنجی - سفید ، 3- لیمویی - سفید یافت می شود. پوشش خارجی کوتاه دارد و شبیه به English Fox Hound کوچک می باشد. دارای پنجه های تخم مرغی شکل و قدرتمندی است. گوشها آویزان و چشم ها به رنگ قهوه ای و مشکی یافت می شود. توجه داشته باشید که دم نباید به حالت فر خورده قرار گیرد.
 

خلق وخو:

بیگِل سگی آرام ، شیرین و سرزنده است که همه را دوست دارد! یک موجود کوچولوی خوشحال است. اجتماعی ، شجاع و باهوش. خونسرد و پر محبت. رابطه اش با کودکان و سایر سگها عالی است اما نباید آنرا در تولگی با سایر حیوانات خانگی تنها رها کرد. بیگِل افکار مخصوص به خود را دارد و به محبت ، توجه و آموزشهای اساسی نیاز دارد. این نژاد از تنها مانده عذاب می کشد و اگر شما مدت زیادی را خارج از خانه سپری می کنید بهتر است تا یک جفت برای بیگِل خود بیاورید. صدای بلند آن می تواند گاهی اوقات باعث آزار و اذیت همسایه ها و اعضای خانه شود. بیگِل به هر جایی که حس بویایی اش آنرا بکشاند می دود بنابراین بهتر است در محیط بیرون از قلاده استفاده شود.
 

وزن ، ارتفاع:

وزن در نرها: (10-11) ک.گ ، وزن در ماده ها: (9-10) ک.گ

دو ارتفاع در بیگِل ها وجود دارد: 1- ارتفاع در نرها: (33-38) س.م و کوتاه تر از (33) س.م ، 2- ارتفاع در نرها (36-41) س.م و در ماده ها (33-38) س.م
 

مشکلات سلامتی:

برخی از آنها دچار بیماریهای قلبی ، صرع ، بیماریهای چشمی و مشکلات کمر می شوند.
 

شرایط نگهداری:

بیگِل برای نگهدای در آپارتمان مناسب می باشد به شرط آنکه مدتی را در طول روز بیرون از خانه سپری کند. بیگِل در داخل خانه بسیار فعال است و یک حیاط کوچک مکان مناسبی را برایش فراهم میکند.
 

فعالیت بدنی:

دارای استقامت و انرژی زیاد است. بیگِل به میزان قابل توجهی به فعالیت بدنی روزانه نیاز دارد اما یک حیاط می تواند مقادیر زیادی از این نیاز را تأمین نماید. به پیاده روی علاقه فراوانی دارد اما اگر به ناپدید شدن سگ خود علاقه ندارید هرگز او را بدون قلاده بیرون نبرید!
 

طول عمر:

در حدود 12-15سال.
 

تعداد توله ها:

14-2 توله. معمولاً 7 عدد.

آراستن:

آراستن موهای صاف و کوتاه آن آسان می باشد. برس زدن و شست و شو با شامپوهای ملایم در مواقع ضروری پیشنهاد می شود. همیشه داخل گوشها را چک کنید تا از نبودن جرم و چرک اطمینان حاصل نمائید. ناخن ها را کوتاه نگه دارید. ریزش مو در این نژاد متوسط است.
 

تاریخچه:

بیگِل یکی از معروف ترین سگهای شکاری می باشد و حس بویایی قوی و انرژی زیادش او را به یک سگ شکاری ممتاز تبدیل کرده است. این نژاد حاصل جفتگیری Harrier با سگهای شکاری انگلستان می باشد. بیگِل بصورت تکی و دوتایی برای شکار خرگوش ، قرقاول و بلدرچین استفاده می شود. همچنین سگ مناسبی برای اعضای خانواده می باشد. متأسفانه بخاطر جثه کوچک و شرایط خاص بدنی بیگِل بعنوان سگ آزمایشی در خارج از ایران استفاده می شود.
 

گروه:

سگهای تازی.

معرفی نژاد:باسنجی

 

نژاد:باسنجی

توضیحات:

باسِنجی سگی کوچک ، عجیب و غریب و باهوش است. دارای پوشش صاف و درخشان به رنگ سیاه - قهوه ای و قهوه ای - سفید می باشد. معمولاً نوک پاها ، سینه و نوک دم سفید می باشند. دارای کمر صاف ، پاهای بلند و پیشانی چین خورده است (پیشانی چین خورده چهره ای همیشه نگران به باسِنجی داده است). گوشها نوک تیز و برافراشته و دم فر خورده می باشد. برخلاف سایر سگها ، ماده باسِنجی تنها یک بار در سال فحل می شود (تنها یک بار در سال جفتگیری می کند).     
 

خلق وخو:

باسِنجی سگی است هوشیار ، پر محبت ، نیازمند توجه ، پر انرژی و شجاع. به بازی کردن علاقه زیادی دارد و حیوان مناسبی برای نگهداری در خانه است. بسیار باهوش است و آموزشها را به خوبی فرا می گیرد و علاقه دارد تا صاحبش را خشنود سازد. برای نگهداری در کنار سایر حیوانات خانگی پیشنهاد نمی شود. رابطه بهتری با بزرگسالان دارد. آب و هوای مرطوب را دوست ندارد. باید همیشه مقداری اسباب بازی جهت جویدن در اختیارش قرار داد. باسِنجی زیاد پارس نمی کند اما جست و خیز زیادی دارد.  

وزن ، ارتفاع:

وزن در نرها: (10-12) ک.گ ، در ماده ها: (9-11) ک.گ

ارتفاع در نرها: (41-43) س.م ، در ماده ها: (38-41) س.م

مشکلات سلامتی:

بیماریهای کلیوی که باید سریعاً در هنگام مشاهده مورد معالجه قرار گیرد ، مشکلات چشمی ، بیماریهای روده و بیماری تحلیل رفتن بافت و اندام ( آنتروپی) قابل ذکر می باشد.

شرایط نگهداری:

برای نگهداری در آپارتمان مناسب می باشد به شرط آنکه در طول روز فعالیت بدنی کافی داشته باشد. در داخل خانه بسیار پر جنب و جوش است و یک حیاط کوچک برایش مناسب می باشد. اگر در گروه های دو یا سه تایی نگهداری شوند بسیار خوشحال خواهند بود. باسِنجی ها هرگز با یکدیگر نمی جنگند.  
 

فعالیت بدنی:

به ورزش و فعالیت روزانه نیاز دارد و اگر صاحبش به این مسئله توجه نکند باسِنجی خیلی سریع چاق و تنبل خواهد شد.

طول عمر:

حدود 10-12 سال.

تعداد توله هاک:

6-4 توله.

آراستن:

باسِنجی همانند گربه خود را می لیسد و هرگز بوی نامطبوع از او به مشام نمی رسد. به آراستن کمی نیاز دارد. ریزش مو در این نژاد کم و ناچیز است و برای افرادی که نسبت به موی حیوانات آلرژی دارند مناسب می باشد.   

تاریخچه:

اولین آثار بدست آمده که به باسِنجی شباهت دارد نقاشی های به جا مانده بر روی دیوارها و آرامگاه های مصریان از 50 هزار سال پیش می باشد. این نژاد را همچنین Congo می نامند. در سال 1934 به اروپا وارد شد ، در آنجا دوباره پرورش یافت و به سایر نقاط جهان فرستاده شد. در آفریقا بعنوان راهنما در جنگل ها و همچنین بعنوان شکارچی جوندگان کوچک از آن استفاده می شود. 

گروه:

سگهای تازی. 

تصاویر بیشتر در ادامه مطلب

معرفی نژاد:پیت بول تریر آمریکایی

 

نژاد:پیت بول تریر آمریکایی

توضیحات:

نژاد پیت بول به سرعت جایگاه قدرت و لقب جنگجوی شکست ناپذیر را در میان تمامی نژادها به خود اختصاص داد. سر به مستطیل شکل و بخصوص مابین گونه ها پهن می شود تا فک بزرگ و قدرتمند حیوان را در خود جای دهد. گردن ضخیم ، عضلانی و در تناسب کامل با سایر اعضای بدن حیوان قرار گرفته است. پیت بول آمریکایی دارای بدنی عضلانی ، قدرتمند ، چابک و بسیار نیرومند می باشد. دندانها ردیف و قیچی مانند است. بدن حیوان پوشیده از موهایی کوتاه ، درخشان و زمخت و در انواع رنگها یافت می شود.   
 

خلق وخو:

دارای چشمهای مصمم ، مستدل و عکس العمل های غیر قابل پیش بینی است. در گذشته به سگ آدمخوار ملقب بود ، دارای طبیعت و خوی پرخاشگر ، مهاجم و سلطه جو است و تنها برای صاحب خود همراه و دوست خوبی می باشد. پیت بول سگی است جذاب ، بسیار باوفا و پر محبت نسبت به اعضای خانواده صاحبش. حیوانی مطیع و مشتاق برای خشنود نمودن صاحبش ، فوق العاده شجاع و باهوش و ایده آل باری نگهبانی همراه با نیرو و قدرت خاص. مدافع بسیار خوبی نسبت به صاحب و اعضای خانواده وی می باشد تا جایی که حتی برای دفاع از قلمرو وی تا پای جان می جنگد. در گذشته بدلیل قدرت و مهارت زیادش در جنگیدن با سایر سگها و دریدن گلوی آنها شهرت زیادی در میان مردم داشت. به هرحال اگر پیت بول را به عنوان حیوان خانگی خود انتخاب می کنید بهتر است تا از سنین تولگی وی را اجتماعی کرده و تحت آموزشهای لازم قرار دهید.
 

وزن ، ارتفاع:

وزن : (50-10) ک.گ

ارتفاع : (56-46) س.م
 

مشکلات سلامتی:

غالباً سگ سر سخت و سلامتی است اما بعضی از آنها دچار مشکل در مفصل ران ، آب مروارید و نارسایی قلبی ، حساسیت نسیبت به چمن می شوند.
 

شرایط نگهداری:

برای نگهداری در آپارتمان مناسب می باشد به شرط آنکه در طول روز به مقدار معینی فعالیت بدنی داشته باشد اما در اماکن عمومی از قلاده استفاده کنید تا از جنگیدن آنها با سایر سگها جلوگیری بعمل آید. پر جنب و جوش است و آب وهوای گرم را ترجیح می دهد.
 

فعالیت بدنی:

به میزان معقولی به فعالیت بدنی نیاز دارد.

طول عمر:

حدود 12 سال.

تعداد توله ها :

بین 5 تا 10 توله.

آراستن:

پوشش خارجی صاف و کوتاه پیت بول باری آراستن ساده است. برس کشیدن منظم و استحمام و یا استفاده از شامپو خشک در مواقع اضطراری پیشنهاد می شود. ریزش مو در این نژاد منوسط می باشد.
 

تاریخچه:

نشعت گرفته از بول ( وابسته به خانواده بولداگ) با سگهایی از دسته تریر می باشد. تاریخچه این نژاد بی تردید به دوره جنگ سگها باز می گردد. قدرت و سرسختی این نژاد در میان سایرین بی همتاست.   
 

گروه:

سگهای کاری. 

تصاویر بیشتر در ادامه مطلب

معرفی نژاد:مالاموت آلاسکایی

 

نژاد:مالاموت آلاسکایی

توضیحات:

مالاموت آلاسکایی سگی است بزرگ جثه از نواحی شمالی همراه با پوشش دولایه ضخیم و دم پرپشت فر خورده. دارای ساختار فیزیکی ایده آل ، جثه سنگین وزن و نیرومند ، صورت پهن و در مجموع سیمای بسیار زیبایی است. پاها پوشیده شده از انبوه مو است. گوشها برافراشته و چشمها بادامی شکل ، سیاه و کوچک می باشد. چشمها به حالت مورب در داخل جمجه قرار گرفته اند و معمولاً به رنگ قهوه ای می باشند که البته رنگهای تیره ترجیح دارند و چشمهای آبی رنگ مورد قبول نمی باشند. بلندی موها حدود 2 تا 3 سانتی متر می باشد و در رنگ سفید ، سیاه و سفید و خاکستری یافت می شود اما باید توجه داشت که پاها باید حتماً سفید رنگ باشند.    
 

خلق وخو:

نژاد مالاموت خلق و خویی همانند یک توله غیر قابل کنترل دارد بسیار باوفا و باهوش ، شیرین و پر محبت ، مهربان نسبت به کودکان ، بعد از بلوغ به حیوانی باوقار و آرام تبدیل می شود. برای نگهبانی مناسب نمی باشد. تا زمانی که همراهی داشته باشد به راحتی در خارج از خانه زندگی می کند. اگر از سوی صاحبش توجه نبیند خیلی زود آزرده خاطر می شود. سگ بسیار فعالی است ، تنهایی را دوست ندارد ، گزارش شده که سگی از نژاد مالاموت در ظرف سه ساعت تنها ماندن در خانه کلیه لوازمی را که پانزده هزار دلار می ارزیده به کلی نابود کرده! اما به هر حال دوست و همراه بسیار مناسبی برای ورزش و فعالیتهای خارج از منزل است.
     

وزن ، ارتفاع:

وزن در نرها: (36-43) ک.گ ، در ماده ها: (32-38) ک.گ

ارتفاع در نرها: (61-66) س.م ، در ماده ها: (56-61) س.م

مشکلات سلامتی:

قالباً نژاد سرسخت و سلامتی است. اما گاهی اوقات دچار مشکلاتی در مفصل ران می شود. بیماری نفخ نیز قابل ذکر می باشد.

شرایط نگهداری:

مالاموت برای نگهداری در منزل مناسب نمی باشد و به حداقل یک حیاط بزرگ جهت زندگی نیاز دارد. باید محیط اطراف مالاموت دارای نرده و یا دیوارهای بلند باشد و همچنین باید توجه داشت که مالاموت علاقه زیادی به کندن زمین دارد. این نژاد از پرسه زدن در قلمرو خود لذت می برد. بدلیل داشتن پوشش مضاعف در زمستانها مشکلی ندارد ، اما باید مواظب بود تا در فصول گرم همیشه سایه و آب خنک در اختیار وی قرار گیرد.

فعالیت بدنی:

مالاموت به میزان معقولی به فعالیت بدنی نیاز دارد. اما باید از تحرک زیاد حیوان در هوای گرم جلوگیری نمود. 

طول عمر:

حدود 12- 15 سال.

تعداد توله ها:

بطور متوسط 6 عدد.

آراستن:

مالاموت دارای پوشش خارجی انبوه و متراکم می باشد که به شانه کشیدن حداقل دو بار در هفته نیاز دارد. لایه زیرین موها نیز دوبار در سال بصورت دسته ای ریزش دارد. استفاده از شامپو خشک توصیه می شود. 

تاریخچه:

مالاموت آلاسکایی نژادی است شمالی که از گرگ های مناطق شمالی نشعت گرفته است. نام مالاموت گرفته شده از اسم Mahlemuts نام قبیله ای در قطب شمال می باشد که مبادرت به پرورش و نگهداری از این نژاد زیبا نمود. قدمت مالاموت به 2 یا 3000 سال پیش در آلاسکا باز می گردد. زمانی که این سگ تنها وسیله برای حمل و نقل اسکی موها و بسیار برای ایشان باز ارزش بود. امروزه از این نژاد برای کشیدن سورتمه و گاری ، عملیات نجات و مسابقات حمل وزنه استفاده می کنند.

گروه:

سگهای کاری. 

تصاویر بیشتر در ادامه مطلب

معرفی نژاد: آکباش

   

نژاد آکباش

توضیحات:

این سگ سفید رنگ نگهبان مجهز شده به قدرت ذاتی در نگهبانی و عضلات قوی و نیرومند. پوشش مضاعف سفید رنگ ، کوتاه و با طول متوسط دارد که زندگی حیوان را در هر شرایط آب و هوایی فراهم می کند و هرگز بصورت نمدی در نمی آید. نکته قابل توجه اینکه آکباش از معدود نژادهایی است که از موهایش عطر و رایحه سگ به مشام نمی رسد. دارای سر و آرواره بزرگ می باشد. گوشها بی شکل و از دو سوی سر آویزان هستند. چشمها بادامی شکلند و رنگ آنها از عسلی روشن تا قهوه ای تیره متغیر است.  دارای گردن قدرتمند و عضلانی ، پنجه ای بزرگ و ناخنهای ضخیم به رنگ خاکستری ، قهوه ای ، سفید و یا مشکی اند.
 

خلق وخو:

نژاد آکباش از جمله نخستین سگهای گروه نگهبان می باشد و به صاحبی نیاز دارد که خصوصیات رفتاری سگ سانان را بشناسد. اصولاً برای نگهبانی از گله های احشام مورد استفاده قرار می گیرد. سگی است که در حین فرمانبرداری ، آرامی و متیع بودن می تواند با قدرتی زیاد گله را در برابر حملات خرس و گرگها حمایت کند. باید توجه کنید که اگر می خواهید آکباش را بعنوان سگ خانگی خود انتخاب نمائید باید از تولگی بخوبی اجتماعی شود. معمولاً نسبت به سایر سگها حالت تهاجمی دارد. یک سگ کاملاً فعال و کاری است. برای کودکان زیر 8 سال توصیه نمی شود زیرا اذیت و آزار می تواند گاهی آکباش را خارج از کنترل سازد. پارس و حمله به غریبه ها از عادات آکباش است ، بنابراین اگر دوستان و آشنایان بدون وجود شخصی آشنا که سگ او را بشناسد ، حضور یابند مشکل ساز خواهد شد! اما زمانی که میهمانی با صاحب سگ حضور یابد آکباش از دیدن آن بسیار شاد و خوشحال خواهد شد . فوق العاده باهوش ، شجاع و باوفاست. کاملاً وظیفه شناس نسبت به اعضای خانواده و یا گله ای که باید در قبالش نگهبانی دهد. مستقل با غریزه ای قدرتمند برای دفاع. به حدی دارای غریزه مادری است که بسیاری اوقات گوسفندان به او اجازه می دهند تا بره تازه متولد شده را بلیسد و تمیز کند و همین غریزه مادری باعث می شود که این سگها با نوزادان نیز بسیار مهربان باشند. از همان تولگی یک مدافع و نگهبان خوب است. قدرت بالای نگهبانی آکباش باعث می شود که این سگ در مواقع اضطراری حتی بدون راهنمایی از سوی صاحبش عکس العمل لازم را نشان دهد. از نظر قدرت نگهبانی هیچ تفاوتی بین ماده و نر وجود ندارد. برای نگهبانی گله های گاو ، بز ، گوسفند ، اسب و پرندگان مورد استفاده قرار می گیرد و برای دفاع از گله اش تا پای جان ایستادگی می کند. جنگجویان آمریکایی از این نژاد برای دور کردن خرس و کایوت ها استفاده می کردند.
 

وزن ، ارتفاع:

وزن در نرها و ماده ها: (59-41) ک.گ

ارتفاع در نرها و ماده ها: (81-71) س.م
 

مشکلات سلامتی:

اصولاً نژاد سلامتی است. رشد غیر عادی کفل همانند سایر نژادهای بزرگ در آکباش شایع است.
 

شرایط نگهداری:

برای نگهداری در آپارتمان پیشنهاد نمی شود. در داخل خانه بسیار آرام است و یک حیاط کوچک البته با دیوار ویا تورهای بلند برایش مکان مناسبی خواهد بود.سگی است مهربان با عادات بسیار تمیز خصوصاً در داخل منزل.
 

فعالیت بدنی:

سگی است آرام و به فعالیت زیاد نیاز ندارد. اما پیاده روی های طولانی مدت و گاهی دویدن بدون قلاده برایش لذت بخش خواهد بود.
 

طول عمر:

11-10 سال.

تعداد توله ها:

9- 7 قلاده.

آراستن:

پوشش مضاعف ، تمیز ، بی بوی آکباش گرچه بصورت نمدی در نمی آید اما به برس کشیدن منظم نیاز دارد. ریزش مو در این نژاد متوسط است.
 

تاریخچه:

به آن همچنین کابن کپک (Cabon Kopgi) و یا آلباس (Albas) نیز گفته می شود. موطن این سگ باهوش و کمیاب جنوب کشور ترکیه است. منشع آن به سه هزار سال قبل باز می گردد ، زمانی که چوپان ها به اصلاح نژاد و پرورش سگ سفید چوپان پرداختند. آکباش عضوی از خانواده بزرگ سگهای سفید اروپایی مانند کمندور ، Kuvasz و Pyrenean Mountain Dog می باشد. نام آکباش برگرفته از واژه ترکی (Akbas) به معنای' سر سفید' می باشد.
 

گروه:

سگهای نگهبان گله.  

تصاویر بیشتر در ادامه مطلب